Foto: Printskrin / You Tube / Murdoch Children’s Research Institute
Ništa roditelja ne ispunjava osećajem olakšanja poput zvuka plača novorođenčeta. Taj prvi udah vazduha definiše vrlo važan trenutak u našem životu, a opet neobično je da je jedan od najmanje razumljivih ljudskih ponašanja.
Pretkliničke studije
Većina onoga što znamo o fiziološkoj aktivnosti unutar pluća tokom prvog udisaja dolazi ili iz pretkliničkih studija, koje često uključuju životinje, ili kroz invazivna promatranja koja reskiraju ometanje prirodnih plućnih funkcija, piše Science Alert.
Ali o tome se sada zna puno više. Naime, tim istraživača iz Australije, Nemačke, Švajcarske i Kanade je pomoću osetljivog senzora na pojasu koji su omotali oko prsa novorođenčeta nakon porođaja zabeležilo promene u volumenu pluća koje se javljaju u detetovim prvim minutima van maternice.
– Zdrave bebe pri rođenju koriste se izuzetno složenim metodama prilagođavanja na disanje – rekao je klinički neonatolog David Tingaj sa Dečjeg istraživačkog instituta Murdoch (MCRI) u Australiji.
Deca vežbaju pluća u maternici
Uređaj je prikupljao slike bebinih prsa, što je zajedno sa video i audio podacima doprinelo detaljnim opisima više od 1.400 udaha koje je 17 beba napravilo nakon carskog reza.
Rezultati su pružili statistički pregled procesa prozračivanja pluća kod novorođenčeta, fiziološke aktivnosti pripreme i naduvavanja pluća kako bi im se omogućilo da preuzmu ulogu posteljice u razmeni gasova.
Pojednostavljeno rečeno, dok su deca u maternici, ona vežbaju svoja pluća. Iako su ona prepuna tečnosti koja se luči iz plućne sluznice, i dalje prividno dišu kako bi se mozak i mišići pripremili za tu aktivnost posle porođaja.
Plakanje stvara obrazac protoka gasa
Snažne kontrakcije u fazi guranja
Ovaj režim treninga jenjava neposredno pre rođenja. Snažne kontrakcije u fazi guranja kroz vaginalni kanal istiskuju deo tečnosti, a istovremeno daju obilnu dozu adrenalina koji govori plućima da upiju što više te tečnosti.
Veliki deo nje izlazi van s prvim naletom vazduha. Surfaktant koji oblaže plućne alveole pomaže im pri pražnjenju tečnosti i njihovom širenju, pa se čini kao da novorođenče grglja te zatim vrlo glasno zaplače.
To plakanje stvara jedinstveni obrazac protoka gasa koji pomaže u očuvanju funkcionalnog rezidualnog kapaciteta (volumen vazduha koji zadržavamo u plućima nakon što izdahnemo). Ali to disanje nije uravnoteženo između dva plućna krila, više je izraženo na desnoj nego na levoj strani.
Od svih zabeleženih udisaja, plač se najviše pojavio u prvom minutu nakon rođenja, a šest minuta kasnije više od polovine beba pravilno je disalo. Rezultati istraživanja pomoći će i kod razumevanja disanja kod nedonoščadi kojima intubacija može biti vrlo štetna.
– Ova studija pokazala je da su pluća beba mnogo komplikovanija nego što su to tradicionalne metode praćenja ranije sugerisale – saopštili su naučnici.
Komentari 0